Po nieudanym małżeństwie Michał porzuca swoje życie w wielkomiejskiej cywilizacji, przenosi się na wieś i zaczyna budować malowniczy dom. Na swojej drodze spotyka tajemniczą, wyobcowaną kobietę. Choć mieszkańcy wioski nie pałają do niej sympatią, Michał postanawia się do niej zbliżyć. W jego życie wkrada się jeszcze jedna osoba: sześcioletnia, zamknięta w sobie dziewczynka.
***
Są książki, które się czyta, ale są książki, bardzo nieliczne, które nas wchłaniają, w które wchodzimy. Czarownica to właśnie taka powieść. Przenosimy się na wieś, do cudownej przyrody i niesamowitych zdarzeń. To osadzona we współczesnych realiach przepiękna baśń.
(z blurba) Grażyna Strumiłowska, Książka zamiast kwiatka
***
Autorka porusza cały szereg trudnych, życiowych problemów. Robi to z wyczuciem i empatią. (...) Czarujące, naturalne opisy przyrody, ogromna bijąca na każdym kroku miłość i poszanowanie do zwierząt. Pięknie to wyszło! Wciągająca, klimatyczna, mądra powieść obyczajowa. Otulona ciepłem i spokojnym, pięknym wiejskim klimatem. Ukazuje poplątane, trudne życiowe ścieżki. Niesie nadzieję i wiarę w drugiego człowieka. (...) Bardzo polecam.
Tatiasza Aleksiej (Tatiasza i jej książki)
***
W „Czarownicy” zetkniemy się z trudnymi tematami m.in. będziemy musieli zmierzyć się ze stratą, jednak trzeba zaznaczyć, że jest to publikacja tryskająca spokojem i optymizmem. Zaliczyłabym ją do odprężających książek. Bliskość natury działa na czytelnika wyciszająco i rozluźniająco, a bohaterowie robią wszystko, żeby tego nie zakłócić. Jest to powieść o dobroci i dobrych ludziach.
(asiaczytasia.pl)
***
Czy książki się starzeją? Z tą myślą sięgnęłam po nowe wydanie „Czarownicy”. I tutaj zaskoczenie. Ta książka jest inna, klimatyczna, w pewien sposób magiczna. Historia Michała, Ady i siedmioletniej, zaniedbanej, samotnej dziewczynki jest ponadczasowa. Piękne opisy, znakomicie pokazana psychika Ady, jej wycofanie po ciężkich przeżyciach, ukrywane emocje, strach przed miłością. Akcja powieści osadzona jest w pięknej scenerii, mamy tu prawie dziką przyrodę, zwierzęta, prawie sielską wieś. Ożywcza, ciepła, a jednoczeście inspirująca i zmuszająca do refleksji nad ludzkimi wyborami książka. Baśń? Trochę tak, ale mocno trzymająca się współczesności, tej piękniejszej strony życia, życzliwości, empatii, zaprzestania pogoni za dobrami. Przecież można być szczęśliwym mając mało, ale żyjąc w zgodzie ze sobą. Złota gwiazdka za klimat, dojrzałość i magię codzienności.
Grażyna Strumiłowska (Książka zamiast kwiatka)
***
Styl autorki jest urzekający! Za pomocą słów odmalowuje ona nie tylko sielskie leśne krajobrazy, ale też uczucia oraz miłość do zwierząt. Sprawia, że czytelnik po prostu zanurza się w ten wyimaginowany świat i czuje się w nim znakomicie. Do tego stopnia, iż nie ma ochoty wracać do rzeczywistości. (...) Cudowna i wzruszająca opowieść, która z pewnością przemówi do wielu serc. W tym wszystkim najpiękniejsze jest to, że to pierwszy tom cyklu i mam nadzieję, że kolejne części będą równie fascynujące. Czekam na nie z niecierpliwością.
Monika (papierowybluszcz)
***
Jest to niesamowita książka o odnajdowaniu w gąszczu samotności i smutku tej „drugiej połówki”. Czasami wystarczy iskra, aby człowiek zobaczył w drugim człowieku to, czego do tej pory nie znalazł lub błędnie odnalazł w życiu. To książka o miłości i przyjaźni zbudowanych na podwalinach odosobnienia i samotności, bo przecież nawet w tłumie można czuć się samotnym. (...) Polecam książkę, zwłaszcza młodym czytelniczkom (ale nie tylko), aby poznały, czym tak właściwie jest wartość człowieka.
Ewa Formella (Książki Idy)
***
Są książki, które się czyta, ale są książki, bardzo nieliczne, które nas wchłaniają, w które wchodzimy. Czarownica to właśnie taka powieść. Przenosimy się na wieś, do cudownej przyrody i niesamowitych zdarzeń. To osadzona we współczesnych realiach przepiękna baśń.
(z blurba) Grażyna Strumiłowska, Książka zamiast kwiatka
***
Autorka porusza cały szereg trudnych, życiowych problemów. Robi to z wyczuciem i empatią. (...) Czarujące, naturalne opisy przyrody, ogromna bijąca na każdym kroku miłość i poszanowanie do zwierząt. Pięknie to wyszło! Wciągająca, klimatyczna, mądra powieść obyczajowa. Otulona ciepłem i spokojnym, pięknym wiejskim klimatem. Ukazuje poplątane, trudne życiowe ścieżki. Niesie nadzieję i wiarę w drugiego człowieka. (...) Bardzo polecam.
Tatiasza Aleksiej (Tatiasza i jej książki)
***
W „Czarownicy” zetkniemy się z trudnymi tematami m.in. będziemy musieli zmierzyć się ze stratą, jednak trzeba zaznaczyć, że jest to publikacja tryskająca spokojem i optymizmem. Zaliczyłabym ją do odprężających książek. Bliskość natury działa na czytelnika wyciszająco i rozluźniająco, a bohaterowie robią wszystko, żeby tego nie zakłócić. Jest to powieść o dobroci i dobrych ludziach.
(asiaczytasia.pl)
***
Czy książki się starzeją? Z tą myślą sięgnęłam po nowe wydanie „Czarownicy”. I tutaj zaskoczenie. Ta książka jest inna, klimatyczna, w pewien sposób magiczna. Historia Michała, Ady i siedmioletniej, zaniedbanej, samotnej dziewczynki jest ponadczasowa. Piękne opisy, znakomicie pokazana psychika Ady, jej wycofanie po ciężkich przeżyciach, ukrywane emocje, strach przed miłością. Akcja powieści osadzona jest w pięknej scenerii, mamy tu prawie dziką przyrodę, zwierzęta, prawie sielską wieś. Ożywcza, ciepła, a jednoczeście inspirująca i zmuszająca do refleksji nad ludzkimi wyborami książka. Baśń? Trochę tak, ale mocno trzymająca się współczesności, tej piękniejszej strony życia, życzliwości, empatii, zaprzestania pogoni za dobrami. Przecież można być szczęśliwym mając mało, ale żyjąc w zgodzie ze sobą. Złota gwiazdka za klimat, dojrzałość i magię codzienności.
Grażyna Strumiłowska (Książka zamiast kwiatka)
***
Styl autorki jest urzekający! Za pomocą słów odmalowuje ona nie tylko sielskie leśne krajobrazy, ale też uczucia oraz miłość do zwierząt. Sprawia, że czytelnik po prostu zanurza się w ten wyimaginowany świat i czuje się w nim znakomicie. Do tego stopnia, iż nie ma ochoty wracać do rzeczywistości. (...) Cudowna i wzruszająca opowieść, która z pewnością przemówi do wielu serc. W tym wszystkim najpiękniejsze jest to, że to pierwszy tom cyklu i mam nadzieję, że kolejne części będą równie fascynujące. Czekam na nie z niecierpliwością.
Monika (papierowybluszcz)
***
Jest to niesamowita książka o odnajdowaniu w gąszczu samotności i smutku tej „drugiej połówki”. Czasami wystarczy iskra, aby człowiek zobaczył w drugim człowieku to, czego do tej pory nie znalazł lub błędnie odnalazł w życiu. To książka o miłości i przyjaźni zbudowanych na podwalinach odosobnienia i samotności, bo przecież nawet w tłumie można czuć się samotnym. (...) Polecam książkę, zwłaszcza młodym czytelniczkom (ale nie tylko), aby poznały, czym tak właściwie jest wartość człowieka.
Ewa Formella (Książki Idy)